เพราะยุคสมัยเปลี่ยนไป สังคมจึงเปลี่ยนตาม แต่สิ่งที่ยังคงมีความเป็นเอกลักษณ์อยู่เสมอก็คือการใช้ “ภาษา” ในการสื่อสาร และดิฉันเชื่อว่าภาษาที่ใช้สื่อสารที่ดีที่สุดก็คือภาษาที่ถูกต้องตามมาตรฐานภาษานั้นๆ
อย่างเช่นภาษาไทยเราที่ตอนนี้กำลังเปลี่ยนไปตามบริบทของสังคม สมัยนี้จะมีภาษาแชทเกิดขึ้นตามหน้าเว็บไซต์ เวลาที่ได้เห็นก็จะเกิดความรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องร้ายแรงอะไร เพียงแต่มองว่ามันคือการสื่อสารในสังคมวงกว้าง มีคนจำนวนมากที่เข้าไปอ่านเมื่อเขาอ่านอะไรที่ผิดๆก็จะติดการสะกดผิด การตีความผิดๆ และสื่อต่อไปผิดๆ อาจเกิดเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นได้
โดยส่วนตัวคิดว่าเวลาที่เราสื่อสารกันนั้น เราจะใช้ภาษาอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นภาษาพูด ภาษากายหรืออื่นๆ ที่นอกเหนือจากนี้ซึ่งสามารถสื่อสารกันแล้วทำให้เกิดความเข้าใจ แต่ไม่ว่าจะสื่อสารภาษาอะไรก็ตามต้องสื่อสารกันเฉพาะกลุ่ม เฉพาะสังคมการสื่อสารที่จะให้เข้าใจกันเป็นเรื่องที่เฉพาะมากๆ
ดังนั้นการสื่อสารด้วยภาษานี่ต้องดูที่เจตนาด้วย เช่น ถ้าเป็นสังคมใหญ่ๆอาจไม่ควรใช้ภาษาเฉพาะกลุ่มมาสื่อ อย่างเวลาไปสมัครงานก็จะเขียนด้วยภาษาที่ผิดๆ
ดิฉันไม่ใช่คนใช้ภาษาไทยถูกต้องที่สุดหรือเก่งที่สุดแต่ก็พยายามใช้ให้ถูกต้องชัดเจน เพราะเป็นคนที่ต้องใช้ภาษาสื่อสารกับคนในวงกว้าง มีอาชีพเป็นพิธีกรจึงต้องมีการฝึกฝนและพัฒนาตัวเองตลอด เวลาทำงานเราทำเป็นทีม เราต้องใส่ใจ อาจโชคดีที่รายการที่เราต้องจัดเป็นรายการที่ไม่ใช่รายการสด โดยส่วนตัวก็ยังคงใช้วิธีการบอกทีมงาน เช่น ให้เขาช่วยตรวจซ้ำว่าพูดถูกต้องหรือไม่ซึ่งเป็นการใส่ใจในเรื่องของการสื่อสารที่อาจผิดพลาดออกไปสู่สื่อในวงกว้าง
ดิฉันอยากให้มีการจัดทำเรื่องการสอบใบผู้ประกาศ มาใช้เหมือนสมัยก่อน เพราะนั่นคือมาตรฐานของผู้ดำเนินรายการ บางมีน้องๆรุ่นใหม่ที่สนใจจะมาเป็นพิธีกรอาจจะเรียนภาษาอังกฤษมามากกว่าภาษาไทย จึงอยากให้มีการคัดสรรผู้ที่จะมาเป็นตัวอย่างในการสื่อสารใช้ภาษาไทยให้ดีที่สุด
แน่นอนที่สุดในสังคมไทยเราทุกคนต้องสื่อสารภาษาไทย โดยต้องเริ่มที่บ้าน ต่อมาก็ที่โรงเรียน พ่อแม่หรือคุณครูควรพัฒนาคนรุ่นใหม่ให้ใช้ภาษาไทยให้ดีก่อน
จริงๆแล้วรากเหง้าของเรา เหมือนอย่างคำสุภาษิต “สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล” ทั้งหมดทั้งมวลเรามีสิ่งที่ดีที่สุดคือ “ภาษาไทย” เราต้องพูดภาษาไทยให้ชัดก่อนที่เราจะไม่มีภาษาไทย
นอกจากภาษาไทยที่ดิฉันรู้สึกภูมิใจแล้ว ดิฉันมีความภูมิใจในผืนแผ่นดินไทยเรามาก ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสได้ไปต่างประเทศแต่ประสบการณ์ชีวิตทำให้ดิฉันเรียนรู้ว่าไม่มีที่ไหนที่ดิฉันจะเกิดความรู้สึกอบอุ่นเหมือนกับการได้อยู่ที่บ้านไม่มีที่ไหนที่ดิฉันจะกินอิ่มนอนอุ่นเหมือนบ้านเรา
ไม่ว่าจะจากไปที่ไหนก็ตามดิฉันจะต้องกลับมาบ้านเรา มากินอาหารบ้านเรา มานอนหลับอย่างสุขสบาย และมาใช้ภาษาไทยซึ่งเป็นภาษาที่สื่อสารกันได้น่ารักและสื่อถึงกันได้ดีที่สุด
อย่างเช่นภาษาไทยเราที่ตอนนี้กำลังเปลี่ยนไปตามบริบทของสังคม สมัยนี้จะมีภาษาแชทเกิดขึ้นตามหน้าเว็บไซต์ เวลาที่ได้เห็นก็จะเกิดความรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องร้ายแรงอะไร เพียงแต่มองว่ามันคือการสื่อสารในสังคมวงกว้าง มีคนจำนวนมากที่เข้าไปอ่านเมื่อเขาอ่านอะไรที่ผิดๆก็จะติดการสะกดผิด การตีความผิดๆ และสื่อต่อไปผิดๆ อาจเกิดเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นได้
โดยส่วนตัวคิดว่าเวลาที่เราสื่อสารกันนั้น เราจะใช้ภาษาอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นภาษาพูด ภาษากายหรืออื่นๆ ที่นอกเหนือจากนี้ซึ่งสามารถสื่อสารกันแล้วทำให้เกิดความเข้าใจ แต่ไม่ว่าจะสื่อสารภาษาอะไรก็ตามต้องสื่อสารกันเฉพาะกลุ่ม เฉพาะสังคมการสื่อสารที่จะให้เข้าใจกันเป็นเรื่องที่เฉพาะมากๆ
ดังนั้นการสื่อสารด้วยภาษานี่ต้องดูที่เจตนาด้วย เช่น ถ้าเป็นสังคมใหญ่ๆอาจไม่ควรใช้ภาษาเฉพาะกลุ่มมาสื่อ อย่างเวลาไปสมัครงานก็จะเขียนด้วยภาษาที่ผิดๆ
ดิฉันไม่ใช่คนใช้ภาษาไทยถูกต้องที่สุดหรือเก่งที่สุดแต่ก็พยายามใช้ให้ถูกต้องชัดเจน เพราะเป็นคนที่ต้องใช้ภาษาสื่อสารกับคนในวงกว้าง มีอาชีพเป็นพิธีกรจึงต้องมีการฝึกฝนและพัฒนาตัวเองตลอด เวลาทำงานเราทำเป็นทีม เราต้องใส่ใจ อาจโชคดีที่รายการที่เราต้องจัดเป็นรายการที่ไม่ใช่รายการสด โดยส่วนตัวก็ยังคงใช้วิธีการบอกทีมงาน เช่น ให้เขาช่วยตรวจซ้ำว่าพูดถูกต้องหรือไม่ซึ่งเป็นการใส่ใจในเรื่องของการสื่อสารที่อาจผิดพลาดออกไปสู่สื่อในวงกว้าง
ดิฉันอยากให้มีการจัดทำเรื่องการสอบใบผู้ประกาศ มาใช้เหมือนสมัยก่อน เพราะนั่นคือมาตรฐานของผู้ดำเนินรายการ บางมีน้องๆรุ่นใหม่ที่สนใจจะมาเป็นพิธีกรอาจจะเรียนภาษาอังกฤษมามากกว่าภาษาไทย จึงอยากให้มีการคัดสรรผู้ที่จะมาเป็นตัวอย่างในการสื่อสารใช้ภาษาไทยให้ดีที่สุด
แน่นอนที่สุดในสังคมไทยเราทุกคนต้องสื่อสารภาษาไทย โดยต้องเริ่มที่บ้าน ต่อมาก็ที่โรงเรียน พ่อแม่หรือคุณครูควรพัฒนาคนรุ่นใหม่ให้ใช้ภาษาไทยให้ดีก่อน
จริงๆแล้วรากเหง้าของเรา เหมือนอย่างคำสุภาษิต “สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล” ทั้งหมดทั้งมวลเรามีสิ่งที่ดีที่สุดคือ “ภาษาไทย” เราต้องพูดภาษาไทยให้ชัดก่อนที่เราจะไม่มีภาษาไทย
นอกจากภาษาไทยที่ดิฉันรู้สึกภูมิใจแล้ว ดิฉันมีความภูมิใจในผืนแผ่นดินไทยเรามาก ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสได้ไปต่างประเทศแต่ประสบการณ์ชีวิตทำให้ดิฉันเรียนรู้ว่าไม่มีที่ไหนที่ดิฉันจะเกิดความรู้สึกอบอุ่นเหมือนกับการได้อยู่ที่บ้านไม่มีที่ไหนที่ดิฉันจะกินอิ่มนอนอุ่นเหมือนบ้านเรา
ไม่ว่าจะจากไปที่ไหนก็ตามดิฉันจะต้องกลับมาบ้านเรา มากินอาหารบ้านเรา มานอนหลับอย่างสุขสบาย และมาใช้ภาษาไทยซึ่งเป็นภาษาที่สื่อสารกันได้น่ารักและสื่อถึงกันได้ดีที่สุด